„Wyprawa Gniewomira” to druga część przygód waleccznego wojownika Oliego Egilssona. Ta pełna niespotykanych historii opowieść poprowadzi Czytelnika w bezkres mórz i oceanów oraz przybliży, jak wyglądało życie w czasach słowiańskich. W pierwszym tomie powieści poznajemy młode lata wojownika, tutaj już spotykamy go jako dorosłego mężczyznę.
Historia zaczyna się gdy po powrocie z wojny Jarl Gniewomir zyskuje zaufanie księcia Bolesława. Przenosi się na ziemie słowiańskie i buduje gród nad morskim brzegiem i przez kilka lat żyje z rodziną w spokoju i szczęściu. Piękną sielankę psuje niespodziewane pojawienie się przyrodniego brata, Jorunda oraz tajemniczego handlarza Odinara Otarssona. Podczas nieobecności Giewomira, Welewitka ukochana żona zostaje porwana przez piratów, a on sam pada ofiarą podstępu. Nie bacząc na wolę swego pana, wyrusza w daleką podróż na krańce Midgardu. Po drodze napotka niebezpieczne przygody, przebiegłych wrogów oraz groźne zwierzęta. Zaś u celu wyprawy ujrzy nieprzebrane bogactwa oraz prawdziwego ludzkiego potwora spijającego ciepłą krew z ołtarza bestii.
Autor po raz kolejny przenosi nas do odległych czasów a opisana historii dzielnego wojownika nie tylko trzyma w napięciu, ale również poszerza naszą wiedzę historyczną. A wspaniałe i trafne połączenia fikcji literackiej z elementami historycznymi tworzą wyjątkowy obraz odległych nam czasów.
W szponach liter –
Wyprawa Gniewomira Piotra Skupnika to druga część cyklu Gniewomir. Poprzednia Ścieżki Gniewomira skupiała się pierwszych dwudziestu latach życia wojownika i jarla Oliego Egilssona.
Wyprawa Gniewomira to dobra przygodówka historyczna, wciągająca w wir wydarzeń, trzymająca w napięciu podróż drakkarem przez morza i oceany, przybliżająca czytelnikowi, jak wyglądało życie na początku XI wieku. Do tego Europa intrygująca wyglądem sprzed tysiąca lat i opisy dzikich zwierząt. Czyta się dobrze i szybko.
Zbudujesz tam osadę, w której zamieszkasz. (s. 17)
Wiking Olie Egilsson znany jako Gniewomir przeniósł się na ziemie słowiańskie ze Skandynawii. Zasłużył się męstwem u księcia Bolesława i służył mu wiernie. Teraz otrzymał rozkaz – przenieść się nad morski brzeg, tam założyć osadę, dbać o ludzi i ziemię, stworzyć bitną załogę i zbudować łódź bojową. Wkrótce powstała osada zwana Gniewogardem, a jarl stał się dobrym panem, skupiającym się na pracy i byciu dobrym gospodarzem. Jednak to rodzina była na pierwszym miejscu – ukochana żona Welewitka, córka Marzanna, syn Wojmir. Jednak szczęście nie trwało długo.
Pełna recenzja na https://atramentowomi.blogspot.com/2019/02/wyprawa-wikingow.html
Mirosława Dudko –
„Wyprawa Gniewomira“ to dobrze napisana opowieść o minionych wiekach, która powinna zadowolić osoby lubiące literaturę przygodową opartą na historycznych faktach, które nie dominują lecz raczej tworzą tło dla dziejących się wydarzeń. Autor ze swobodą posługuje się historią i fikcją, tworząc fabułę bogatą w wydarzenia, zwroty akcji, zaskakujące sytuacje i charakterystyczne postaci. Jednocześnie pokazuje, że nie raz trzeba podejmować decyzje, w którym rozsądek ma ogromne znaczenia. Gniew, zemsta czy zbyt impulsywne działania nie są dobrym rozwiązaniem. Gniewomir, dzięki swojej mądrym wyborom, sprytowi i rozwadze zyskuje znacznie więcej, niż wówczas, gdyby zignorował podszepty intuicji.
Cała recenzja: https://oazarecenzji.home.blog/2019/03/09/459-wyprawa-gniewomira/
Dorotbook –
Fabuła „Wyprawy Gniewomira” została osadzona na początku XI wieku i można poczuć te realia. Dobrym pomysłem było używanie archaicznego języka, który choć trochę przybliża klimat tamtych lat. Choć dialogom można zarzucić naturalność, bo większość rozmów nie brzmi dobrze, to jednak książkę dobrze się czyta. Książka bazuje na wydarzeniach typowo historycznych, lecz więcej tutaj fikcji. Na samym końcu autor wyjaśnia wszystkie nieścisłości, które możemy znaleźć w książce. Omawia każdy rozdział i wskazuje, co było w nim wydarzeniem prawdziwym, a co sam wymyślił. Dzięki książce można dowiedzieć się wielu ciekawostek o życiu skandynawskich Wikingów, np. w jakich bogów wierzą, do kogo zwracają się w chwilach zagrożenia, a nawet przekonać o mocy wiedźmy Gudrun. Książka na pewno spodoba się czytelnikom, którzy lubią przygody i historię. Wykonaniu można trochę zarzucić, lecz fabuła jest wciągająca.
https://sztukater.pl/ksiazki/item/29722-wyprawa-gniewomira.html
Śladami historii –
Tym razem autor książki, jak sam przyznaje w nocie historycznej, zdecydowaną większość swojej powieści oparł na fikcyjnych postaciach i wydarzeniach. Mimo to możemy odnaleźć kilka wątków, które zostały odnotowane przez kronikarzy i rzeczywiście miały miejsce w XI w. Nie zabrakło informacji o konflikcie zbrojnym prowadzonym pomiędzy księciem Bolesławem Chrobrym a królem Niemiec Henrykiem II. Również fakty historyczne dotyczące stosunków politycznych między władcami skandynawskim państw zostały wplecione w fabułę książki. Pozostałe wydarzenia, opisy miejsc oraz osób zostały zainspirowane wiedzą ogólnohistoryczną.
Przyznam szczerze, że książka mnie wciągnęła i nie mogłem się od niej oderwać. Mimo że jest to oczywista zasługa autora powieści, to ponownie jestem zmuszony do ponarzekania. Uwielbiam serię „Pieśń lodu i ognia” pióra George’a R. R. Martina, ponieważ jej autor stworzył świat, w którym nikt nie ma pewności czy dożyje do kolejnego rozdziału. W przypadku serii o Gniewomirze odnoszę wrażenie, że cokolwiek by się nie zdarzyło to główny bohater i jego najbliżsi wojowie są ponad wszystkim – za każdym razem wychodzą z opresji obronną ręką. Mimo że rozumiem zamysł autora to uważam, że fabuła powinna być bardziej „życiowa”, a główny bohater oraz jego najbardziej oddani wojownicy bardziej narażeni na utratę zdrowia i życia. To sprawiłoby, że akcja książki stałaby się autentyczna i realistyczna. Książkę polecam osobom poszukującym powieści inspirowanej faktami historycznymi, która wprowadzi czytelnika w świat średniowiecznych wojowników.
http://www.sladamihistorii.pl/2020/04/10/recenzja-ksiazki-wyprawa-gniewomira/