Tytuł zbioru wierszy nie jest przypadkowy. Ilona Adamczyk w swej poezji niejednokrotnie odwołuje się do motywu przemijania, który przewija się w lirykach w różnym ujęciu. Autorka podkreśla, że życie jest drogą i darem danym nam na jakiś czas, nikt nie ma szansy przeżycia go ponownie, choćby bardzo chciał jeszcze raz wrócić do czasu młodości lub szczęśliwych chwil z najbliższymi osobami.
Czytelnik znajdzie w tym tomiku wiersze opisujące nieszczęśliwą miłość, która skutecznie i na długo podcina skrzydła oraz pozbawia możliwości odczuwania emocji. Są tu również wiersze nastrojowe: przywołujące namiętne chwile dwojga kochanków; sentymentalne: skupiające się m. in. na sile przyjaźni, potędze matczynej miłości, uzdrowicielskim działaniu muzyki. Pretekstem do poddania analizie zastanego świata i relacji w nim panujących są również otaczające przedmioty, tak jak w wierszu Firanka, Ławka ze snów, Rozsypane perły. Uważna obserwacja życia pozwala autorce na gorzkie wręcz ironiczne uwagi na temat wyidealizowanego obrazu ukochanego, który niewiele ma wspólnego z rzeczywistością.
Weronika Rudzińska –
Książka jest naprawdę króciutka, ma odrobinę ponad sto stron, a że wiersze czyta się niezwykle szybko, to nawet nie wiem, kiedy ta lektura mi się skończyła.
W opisie książki mamy napisane, że jest to „zbiór uczuć autora, jego postrzegania świata i pragnień”, co pozwala nam skonfrontować nasze uczucia i postrzeganie świata z tym, jak robi to pani Ilona Adamczyk. Każdy kto lubi się trochę pozastanawiać nad życiem, na pewno chętnie przysiądzie do swojej własnej interpretacji tych wierszy. Ja jestem pewna, że każdy z nas, czytając poszczególne wiersze, znajdzie w nich coś z siebie, jakieś swoje odczucia, zachowania, sytuacje z życia.
http://niezwykle-slowa.blogspot.com/2018/08/49-ulotnosc-chwili.html