Każdego dnia w naszych głowach kotłują się miliony myśli… Czasem wśród tych myśli pojawiają się perełki, które okazują się niezwykle trafne, czasem zabawne czy ironiczne. Te myśli, nazywane przez autora okruchami, to coś, czego nie można pisać tak jak powieści – na komputerze, przysiadając do kolejnego rozdziału i przelewając na ekran bloki kompozycyjne. Okruchy pojawiają się niespodziewanie i szybko ulatują, więc trzeba nie lada refleksu, by je uchwycić i zachować dla innych.
To książka, w której każdy znajdzie coś dla siebie, może bagna umysłowego słońce nie osuszy, ale kiedy słów brak, warto posłużyć się słowami innych, które niczym promienie słońca rozświetlą nam tę czarną pustkę, ukazując nowe drogi.

Znajdziemy tu wiele aforyzmów o tematyce politycznej, religijnej, tych o naturze kobiet i mężczyzn, o miłości, mądrości, przyjaźni. Autor posługuje się również grą słów, zestawia ze sobą wyrazy o podobnym lub takim samym brzmieniu, tworząc ciekawe konstrukcje.

Bawi się słowem, czasem sypie ironią, innym razem subtelnym humorem, a niekiedy posuwa się do absurdu. Czyni to niezwykle umiejętnie, próbując w krótkiej myśli zawrzeć coś niepowtarzalnego, nowego, interesującego.

Ciasne poglądy polityków zawężają horyzont narodowi, a ten zbiór aforyzmów, z pewnością niektórym horyzonty poszerzy, a innym może nawet pozwoli sięgnąć za horyzont…
Ten zamierzony chaos tematyczny, a także różnorodność gatunkowa zebranych okruchów (wśród „złotych myśli” znalazły się bowiem aforyzmy, sentencje, maksymy, paradoksy, apoftegmaty, greguerie, gnomy i bon moty) sprawiają, że nie sposób się nudzić, czytając tę książkę.

Co chwilę przenosimy się w inne miejsce, dotykamy innego tematu, problemu, stykamy się z ironią lub humorem, czasem krytyką zachowań, wysublimowaną oceną poczynań albo absurdalnym zestawieniem wyrazów, tworzącym ciekawe połączenia.