Tomik poezji nasycony głęboką oceną postępowania człowieka, roli jaką pełni tu na ziemi, odbierania świata i rzeczywistości. Autor dzieli się z czytelnikiem swoimi przemyśleniami na temat życia, ludzi, miłości i otaczającego go piękna, w sposób liryczny.

Omawia tematy istotne, ukazując lekceważenie wobec otaczającego świata. Wyjaśnia nam to, czego na co dzień nie dostrzegamy, albo robimy to wyjątkowo rzadko – patrzymy, nie dostrzegając istoty sprawy. Słuchamy, nie słysząc. Smakujemy, nie odczuwając smaku. Dezaprobujemy, sądzimy, szukamy winnych. Gonimy za niespełnionym i nieosiągalnym, szukamy ideałów, gdy tymczasem tuż obok nas ludzie żyją w piekle na ziemi, w odwrotności raju.

Tomik skłania do przemyśleń i natchnionych refleksji. Pobudza wyobraźnię, rodzi emocje i ciekawi.

Poezje moje wyrażają głębokie rozczarowanie człowiekiem i tęsknotę za Rajem. Są odbiciem szczątków wiedzy, którą dały nam wielkie filozofie, religie oraz nauka. Ale przede wszystkim uczuć, które są instynktowne, ale niestety wielokrotnie ukryte. – Maksymilian Bron