Marek Lenarcik nigdy nie chciał mieszkać w Polsce. Nie powinno więc cię zdziwić, że tuż po obronie pracy licencjackiej z politologii w 2006 roku natychmiast zwiał do Irlandii. Tam zmarzł, zmókł i go przewiało, co zmotywowało go do kupienia biletu w jedną stronę do Azji Południowo-wschodniej.

Od jego wyjazdu z Europy minęło ponad 10 lat. Mieszkał w Birmie, Tajlandii i Kambodży. Szczegółowo zjeździł większość Dalekiego Wschodu od Korei Południowej po Wschodni Timor. Spędził dużo czasu w Meksyku, Brazylii i Kolumbii. Po wieloletniej międzynarodowej tułaczce postanowił osiedlić się w jego ulubionym mieście na świecie – Bangkoku.

Dekada w tropikach to jak co najmniej dwadzieścia lat gdziekolwiek indziej. Bo jak inaczej wyjaśnić, że od 2009 roku pracował jako wykładowca na uniwersytecie, menadżer różnych działów w kilku firmach turystycznych, a także jako dyrektor sprzedaży i marketingu w luksusowym hotelu należącym do jednej ze znanych międzynarodowych korporacji?

Autor “Jak rzucić wszystko i wyjechać w tropiki?” nigdy się nie ożenił, ani nie ma dzieci (a przynajmniej nic mu o tym nie wiadomo!). Ma za sobą za to związki z Tajką, Kolumbijką, Birmanką. Związki te przeplatane były setkami innych przygód z Indonezyjkami, Meksykankami, Wenezuelkami i bogowie raczą wiedzieć kim jeszcze…

Spalona tropikalnym słońcem skóra, zszargane nerwy i za dużo jak na jego wciąż młody wiek siwych włosów na głowie to najlepsze dowody na to, że ma za sobą ostrą jazdę bez trzymanki. I choć miewał momenty, że chciał wrócić do Europy i ułożyć sobie życie jak normalny człowiek – wiesz – żona, dom na kredyt, dzieci… to nigdy tego nie zrobił. Tak głupie pomysły przechodziły mu z reguły po kilku tygodniach spędzonych zimą na starym kontynencie.

“Jak rzucić wszystko i wyjechać w tropiki?” nie jest jednak książką dla niego ani o nim. To produkcja dla Ciebie. Jeśli czytasz te słowa to prawdopodobnie nie raz myślałeś, że coś cię omija w życiu. Że codzienne dymanie w warszawskim korpo od dziewiątej do piątej przez najbliższe 40 lat, emerytura i śmierć to nienajlepsza strategia. Że w życiu musi chodzić o coś więcej niezależnie od tego jak wyglądasz, ile zarabiasz i co potrafisz. Dobra wiadomość jest taka, że masz rację.

Życie jest pełne możliwości o jakich ci się nawet nie śniło. Już od dawna żyjemy w czasach w których możemy mieszkać gdziekolwiek, cieszyć się wszystkim, co ten świat ma do zaoferowania i zarabiać na życie na milion różnych sposobów, o których nie uczono nas w szkołach. Marek Lenarcik to najlepsza osoba aby pokazać ci jak.

Autobiograficzny przewodnik po życiu w tropikach otwiera filmowy dialog z kultowego filmu braci (wtedy)/rodzeństwa (dziś) Wachowskich, w którym Morfeusz wyjaśnia Neo, czym jest Matrix. Można potraktować to motto wprowadzające w barwną treść książki Lenarcika jako zachętę do pokonania wszelkich ograniczeń, które trzymają czytelnika na miejscu. Wybór zawsze jest ten sam: niebieska albo czerwona pigułka.

Najważniejszym bodaj przesłaniem płynącym z książki nie jest jednak, że to piękne, kolorowe życie, ale to, że mając odpowiednie przygotowanie (znajomość języka – jeśli nie lokalnego, to przynajmniej angielskiego – oraz kompetencje odpowiednie dla branży, w jakiej chce się pracować), można sobie całkiem nieźle radzić (najczęściej dużo lepiej niż w rodzimym kraju) pod każdą szerokością geograficzną, a przede wszystkim w wymarzonym raju na ziemi. Przesłanie, jakie autor ma dla każdego czytelnika, można streścić w jednym zdaniu: „Zanim zaczniesz podróżować palcem po mapie, zastanów się porządnie, co masz do zaoferowania w miejscu, do którego się wybierasz”.