W literaturze polskiej poznajemy fraszki już w twórczości Biernata z Lublina, figlików Mikołaja Reja przez fraszki Jana Kochanowskiego do utworów Stanisława J. Leca oraz Jana Sztaudyngera.

Pewnie lubimy je dlatego, że są krótkie, stanowią swego rodzaju obrazki obyczajowe, na których sportretowane są nasze wady i słabości lub zachowania związane z tematami tabu, najczęściej relacjami damsko-męskimi.

Niegdyś, tematyka poruszana przez autorów fraszek była dość szeroka. Wyróżniane były fraszki polityczne, obyczajowe, miłosne, filozoficzne czy refleksyjne. Dzisiaj są to najczęściej utwory dowcipne, satyryczne, jednak nadal są mocno związane z obyczajowością.

Dowodem na to niech będzie zbiór fraszek autorstwa Tadeusza Grubeckiego. Ich tematyką jest alkowa i jej okolice, czyli wszystko to, co wiąże się z intymnymi relacjami damsko-męskimi.