„drzwi” Aleksandry J. Starosteckiej to tomik poezji wyrażający ciekawa próbę namalowania wierszem obrazów z przeszłości i teraźniejszości.

Wiersze opowiadają o domu, w którym w codziennym życiu był alkohol, przemoc fizyczna i psychiczna. Domownikom, a szczególnie dziecku towarzyszyły lęk, strach, osamotnienie. Uczucia te przeniosły się w życie dorosłe, bo niezwykle trudno jest zapomnieć zło. Nowy czas – ten dorosły, pokazany przez poetkę, jest czasem braku umiejętności w rozwiązywaniu problemów, huśtawką emocji, często wracającym bólem wspomnień i nieustannym poszukiwaniem miłości. W psychologii to typowy opis dla tzw. DDA, a w tomiku poetyckim „drzwi” – intrygujący, z wyczuciem słowa – zapis zdarzeń i uczuć, walki człowieka z samym sobą. Smutek od czasu do czasu przeplata się tu z uśmiechem i zaskakującą refleksją.

Wrażliwy odbiorca, idący wspólną drogą z autorką poprzez kolejne wiersze tomiku, dozna wzruszeń, które na długo pozostaną w jego pamięci.