Opowieść o małym bocianie o imieniu „Boćko”, który odbywa swoją pierwszą wędrówkę z Afryki do Polski.

Słyszał on wiele o kraju, w którym się urodził, zna język polski i wiele polskich zwyczajów, ale tak naprawdę nie zna swojej ojczyzny, gdyż wraz z rodziną wyleciał z Polski, gdy był jeszcze bardzo mały. „Boćko” to refleksja o tęsknocie za ojczyzną i radości jaka rodzi się w sercu małego bohatera z powodu powrotu do gniazda, w którym się wykluł.

Choć mały ptaszek nie może przebywać w Polsce przez cały rok, w sercu czuje się Polakiem. Jego domem jest Żywkowo, mała miejscowość na północy Polski, jedyna wioska na świecie, w której mieszka więcej bocianów niż ludzi…

To opowiastka, która zrodziła się z tęsknoty za ojczyzną i chęci ukazania piękna Polski wszystkim malcom, których mamusie i tatusiowie musieli, z różnych względów, wyjechać z kraju w inne części świata. Którzy chcieliby, by ich małe pociechy ukochały Polskę i polskie zwyczaje oraz tradycje. By nie zapomniały o tym, że taż są małymi Polakami, chociaż nie mieszkają na terenie Polski.