Poetycka opowieść o tym, co w życiu najważniejsze. Eliza Segiet zauważa zarówno wstydliwe i bolesne sprawy naszej codzienności, jak również te najbardziej wzniosłe, przynoszące ukojenie i satysfakcję.

Książka Elizy Segiet kolejny raz skupia się na Człowieku. Poetka od spraw jednostkowych, intymnych prowadzi nas do opowieści o ludziach, o nas samych.

Wśród naczelnych motywów tomu „Bardziej być” możemy wyróżnić tematy bolesne, wstydliwe, wywołujące gniew, smutek czy frustrację – przemoc domowa, porzucanie starszych osób, brak pewności siebie, alienacja.

Żywe są tu także problemy, o jakich dziś toczą się ważne dysputy – m.in. rola kobiety, równouprawnienie, kwestie ekologiczne, niezdolność do funkcjonowania w świecie, będąca skutkiem uzależnienia od wirtualnej rzeczywistości. Nie brakuje tu także zagadnień typowych dla twórczości poetki, jak np. upływ czasu, niewykorzystany potencjał i marzenia o realizowaniu własnych marzeń, refleksje o sprawach uniwersalnych.

Podmiot tego zbioru to kobieta po przejściach, która dopiero zaczyna żyć tak naprawdę. Wybiera się w podróż, by poznać siebie, wsłuchać w swój wewnętrzny głos. Przy okazji dostrzega nie tylko piękno mniej lub bardziej egzotycznych zakątków, ale i współczesny świat, dzisiejszy sposób życia. Ucieka od zgiełku, od wszelkich masek i kostiumów, które najchętniej przybieramy w wirtualnej rzeczywistości, pragnie swoistego oczyszczenia, którego upatruje m.in. w życiu w zgodzie z naturą i samą sobą.

? Daj przeczytać – blog

W poezji Elizy Segiet nieustannie pobrzmiewają głosy osób, które na co dzień milczą, z różnych powodów. Są to m.in. ofiary prześladowań, przemocy domowej, niepełnosprawni, osoby o niskiej samoocenie, zmarli itp. Poetka oddaje głos ich lirycznym symbolom wierząc, że literatura ma moc oddziaływania na czytelników, że potrafi zatrzymać i zmusić do refleksji. Jednak Segiet mówi nie tylko w imieniu  ludzi, pochyla się też nad tym, co tego głosu nie ma w ogóle – a więc, ogólnie mówiąc, nad przyrodą (ważny, choć tylko zasygnalizowany, motyw dbania o środowisko).

? Recenzje Agi – blog Agnieszki Krizel

Tomik „Bardziej być” Eliza Segiet nieustannie mnie zaskakuje wysublimowaną, bliską sercu poezją, którą chciałaby się bez przerwy nosić przy i ze sobą, by mieć możliwość zaglądać do tomiku w każdym miejscu i o każdej porze. Poetka niezwykle sugestywnie intensyfikuje swoje odczucia i spostrzeżenia otaczającej rzeczywistości. Codzienność przecina trafnymi określeniami i frazami elektryzującymi nasze refleksje, pośrednio zmuszając do głębszych przemyśleń. Podmiot liryczny tych wierszy odsłania estymę, erudycję i wielopłaszczyznowe konstelacje lirycznych szlaków. Zadaje pytania, pogrąża się w swojej samotności, ale nade wszystko mówi o rzeczach ważnych, ulotnych, z przesłaniem.
Z każdą książką/tomikiem autorki mam przyjemność poznać Jej nowe oblicze wrażliwości artystycznej. Szczerze i bardzo polecam! 

? Ewelina Grzesiuk – portal dlaLejdis.pl

„Bardziej być” to idealny tomik dla tych, którzy lubią poczytać coś skłaniającego do refleksji i zmuszającego do wszechstronnego myślenia, pochylając się nie tylko nad kwestiami związanymi z własnym „ja”, ale chociażby współzależnymi z naturą, zwierzętami, czy właśnie osobom, w których imieniu niejako przemawia Eliza Segiet. W zbiorze najnowszego wydania poetki szczególnie moją uwagę zwróciły wiersze tj. „Dal”, „Mit”, „Natura”, „Mieć mniej” oraz wspomniane wyżej „Betonowe raje”. Na samym końcu tomiku znajduje się komentarz redaktor Kingi Młynarskiej, który można przyjąć za pewnego rodzaju przewodnik, ułatwiający interpretację zbioru publikacji Segiet. Warto wspomnieć, że na tylnej okładce, tomik jest sygnowany nazwiskiem Ewy Wencel (aktorki, dr. sztuk teatralnych) i Williama S. Peters (poety i pisarza). Wcześniej wydawane wiersze naszej poetki były doceniane nie tylko w Polsce, ale także za granicą – mam nadzieję, że również „Bardziej być” zostanie szerzej zauważone.