Nazywam się Jerzy Mikołajczyk, mam trzydzieści dwa lata i pochodzę z Zabrza. Od wczesnych lat dzieciństwa w mojej głowie powstawały sceny z filmów, jakie chciałem od zawsze realizować. Sceny lub całe historie opowiadałem swojej Mamie, jednak lata minęły a pomysły pozostały tylko niezrealizowaną mrzonką. Dorosłem, zestarzałem się. Po latach kilka z pomysłów stało się realną historią ze wszystkimi wątkami przelewanymi raz po raz przez moją głowę, to w czasie pracy to przy oglądaniu telewizora – krzyczały by je wydać na świat. Gdy poznałem moją obecną narzeczoną opowiedziałem jej – jak wcześniej Mamie, o swoich wizjach, to właśnie dzięki niej powstała moja pierwsza książka, zachęciła mnie do tego, dodała skrzydeł i wspierała na każdym kroku tworzenia tej historii. Jestem zwykłym człowiekiem jednak świat z mojego punktu widzenia nie jest zwykłym miejscem, w którym po prostu żyjemy. Chciałbym pisać książki, chciałbym zaskakiwać, pocieszać, zasmucać, chciałbym opowiadać historie, a mam ich jeszcze kilka. Uważam, że powielanie pomysłów innych autorów już się przejadło, i teraz trzeba przekazywać historie całkiem nowe, i to właśnie chciałbym robić w życiu, tyle o mnie myślę, że nie ma sensu pisać o szkołach praktykach pracy i tym podobnych.