Dyskusje o strukturze zwykle oferują wzory i często prowadzą do sprecyzowania historii.

Zrozumienie struktury narracji jest ważne: trzeba poznać reguły, zanim zacznie się je łamać.

 

Głównym problemem w rękopisach jest brak struktury. Widać w nich zagmatwanie i brak logiki. Jest to powszechny problem, ponieważ struktura, w przeciwieństwie do fabuły, jest trudna do zauważenia. Jest ona za kulisami, symbolicznie podtrzymując historię, a wielu autorów jej nie rozumie. Przyjrzyjmy się więc strukturze i sposobom jej wykorzystania do stworzenia powieści, która ma zachęci odbiorców do czytania.

Zrozumienie struktury narracji jest bardzo ważnym elementem pisania książki.

Tym razem przedstawiamy odniesienia do filmów, a nie do książek, z dwóch powodów. Po pierwsze: większość z Was pewnie widziała te filmy. Po drugie to filmy mają zwykle świetną strukturę.

 

Struktury narracji a fabuła

 

Struktura narracji jest „ramą leżącą u podstaw porządku i sposobu prezentacji”, zajmuje się ogólnikami, a fabuła specyfiką.

Struktura to coś, co występuje na początku w Twojej opowieści i zakłóca życie bohatera. Na przykład tylko myśli i planuje podróż, albo już w nią wyrusza.

Co do fabuły, w każdej historii jest ona inna. Za to wiele opowieści ma tę samą strukturę. Filmy „Gladiator” i „Erin Brockovich” różnią się historią i tematyką, lecz posiadają dokładnie taką samą strukturę.

Ponieważ struktura jest słabo określona, każdy ma o niej różne wyobrażenia. Każdy pisarz decyduje sam, ile w jego książce będzie liczby aktów, liczby zwrotów akcji itd.

 

Elementy struktury narracji

 

W pierwszym akcie umieść swoją postać w samochodzie. Następnie w drugim akcie podpal samochód. W trzecim znajdź sposób na bezpiecznie wyjście z płomieni.

Choć jest to uproszczony wątek, przedstawia sposób podejścia do swojej historii i jest to nastawienie, które działa niezależnie od tego, czy piszesz romans, thriller, fantasy czy komedię. Zacznij od tej struktury i nieco ją dopracuj.

 

Akt pierwszy

 

Powyższy przykład samochodu może skończyć się w pierwszym akcie. Dobrym przykładem są „Gwiezdne Wojny”, gdzie Luke opuszcza swoją rodzinną planetę i ratuje księżniczkę Leię.

Akt pierwszy jest najważniejszy, to on decyduje o „wciągnięciu” czytelnika do dalszego zapoznania się z treścią. Dlatego już na wstępie trzeba przedstawić odbiorcy swoje postacie i ich oczekiwania. W przykładzie z samochodem pragnienie postaci polega na wyjściu z samochodu.

W najlepszych opowiadaniach postacie mają również cele emocjonalne. Wracając do „Gwiezdnych Wojen”, widzimy, że Luke marzył o podróży w kosmos i dołączeniu do sojuszu rebeliantów, ale jego ciocia i wujek trzymają go w domu. Potem pojawia się struktura, o której wspomniano wcześniej: kupuje droidy. Kończy się to na dwa sposoby. R2D2 nie tylko pokazuje mu wołanie księżniczki Lei o pomoc, ale droidy sprowadzają wojsko imperialne do jego domu uśmiercając jego ciotkę i wujka.

Biorąc pod uwagę jego emocjonalne i dosłowne cele, wyprawa Luke’a w kosmos ma prawdziwe znaczenie nie tylko dla niego, ale także dla nas. Już na początku chciał lecieć w kosmos. Teraz ma konkretny powód, aby to zrobić. Tak więc w „Gwiezdnych Wojnach”, podobnie jak w przypadku wielu innych opowieści („Harry Potter”), mamy bohatera skrzywdzonego emocjonalnie, a ta historia daje im szansę na zemstę.

Innym podejściem do historii może być to, by na początku życie bohatera było idealne, a następnie (rozwód, śmierć, złe moce, Pierścień Mocy, który nagle otrzymujesz, itp.), wszystko się pogarsza. Teraz Twoje dosłowne i emocjonalne cele można powiązać z przeciwstawieniem się wszystkiemu.

Ważne jest, aby cele te mogły odnosić się do odbiorców – dotyczy to zwłaszcza książek dla dzieci.

Nawet jeśli nie piszesz książki z dużą ilością akcji, to chcesz przekazać czytelnikom wymienione elementy. W akcie pierwszym: bohaterów, ich emocjonalny cel podrzędny i nadrzędny. Możesz mieć najlepszą scenerię lub koncepcję, ale jeśli twoja historia nie ma postaci z jasno określonym celem, to twoi odbiorcy będą mieli trudności z jej zrozumieniem. Historie zacznij od zastanowienia się, w którym kierunku powinna podążać fabuła.

 

 

Akt drugi

 

Po solidnym pierwszym akcie reszta książki powinna pójść dość łatwo, pod warunkiem, że pamiętasz przykład z samochodem.

Fabuła wielu książek i filmów nie wciąga od samego początku. W książkach akcja często rozwija się w połowie czytania, wszystko przez to, że twój bohater nie ma zbyt interesujących przygód. Trzeba utrudnić mu osiągnięcie celu, do którego zmierza.

Kolejną rzeczą w Akcie Drugim, jest podniesienie znaczenia twojego bohatera. Na przykład w „Gwiezdnych wojnach” widzimy, że Gwiazda Śmierci niszczy planetę. Nagle Luke ratujący księżniczkę Leie z niebezpieczeństwa próbuje również zatrzymać maszynę śmierci i to nabiera zupełnie nowego znaczenia.

 

W Twojej historii nie może być bałaganu, wszystko powinno być ułożone, najpierw to, potem to, a na końcu tamto. Chodzi o zastępowanie „i” słowem „ale”. Oto przykład:

 

W „Gwiezdnych wojnach” trwa akcja ratowania księżniczki, ALE szturmowcy przychodzą ich zatrzymać. To zmusza Luke’a i przyjaciół do znalezienia innego rozwiązania: strzelają do ściany, robią dziurę i wskakują do niej, ALE utknęli w zgniatarce do śmieci. I właśnie to „ale” ma wywierać presję na twoich postaciach, co wiąże fabułę z większym celem, a także pomaga rozwijać bohaterów.

Pod koniec drugiego aktu powinno się odczuwać, że stracono wszelką nadzieję. W „Gwiezdnych wojnach” bohaterowie uciekają z Gwiazdy Śmierci, ALE Darth Vader wytropił ich w bazie rebeliantów i to jest ta chwila, nim planeta zostanie zniszczona. W powieściach romantycznych wydaje się, że nic już nie jest w stanie uratować związku, a w powieściach kryminalnych aresztowana jest niewłaściwa osoba .

 

Akt trzeci

 

Ważną rzeczą w tym akcie jest to, aby twoi bohaterowie byli siłą działania. Jeśli osiągną swój cel, powinno to wynikać z ich działań, a nie ze szczęścia lub czyiś postępowań. Co więcej, ich zwycięstwo powinno również zaspokoić ich wewnętrzny cel. Wykorzystanie mocy przez Luke’a do wysadzenia Gwiazdy Śmierci spełnia oba cele jednocześnie.

 

Nie każda historia ma dobre zakończenie. Mimo, że bohater nie osiąga zamierzonego celu, to osiąga pozytywny stan emocjonalny i często wydaje się to najważniejszym zwycięstwem.

Rocky przegrywa swoją pierwszą walkę z Apollo Creed, ale to nic strasznego. Przeszedł długą drogę na szczyt, zdobył dziewczynę, jest więc zwycięzcą. Przegrywanie może być również doskonałym zwrotem akcji, szczególnie w historiach sportowych. W końcu jesteśmy relatywni i spodziewamy się, że nasi bohaterowie wygrają, osiągną sukces, pokonają złe moce. To dobry moment, aby sprostać tym oczekiwaniom i pokombinować ze strukturą narracji.

Pamiętaj! Publiczność musi odczuć satysfakcjonujące rozstrzygnięcie.

 

Nikt nie chce wzorowanej historii. Można wymienić tuzin wspaniałych książek / filmów, które nie są zgodne z tą strukturą.

Możesz połączyć niektóre z tych elementów lub je pominąć, ale tą budowę trzeba dobrze znać. Pomoże ona zrozumieć, dlaczego dobra książka jest ciekawa, a dlaczego nie.