Afryka, słysząc to słowo, w głowie pojawia nam się duży kontynent. Oddalony od nas o tysiące kilometrów, osiągalny być może tylko dla niektórych z nas. Przed oczami mamy fascynującą kulturę. Lasy równikowe, ciemnoskórych mieszkańców z niesamowitymi tradycjami, dzikie plemiona.

Dla jednych jest to cel wakacyjnych podróży. Pustynia, palmy, oazy, Egipt, Nil, piramidy. Dla kolejnej grupy to teren, który chcieliby przekształcić w wielkie metropolie, które pochłonęły już większość naszej kuli Ziemskiej. Jednak są również pracownicy uniwersytetów, naukowcy, wyruszający do Afryki po finansową stabilizację czy polityczne spełnienie.

Afryka to kontynent dla nas tak odległy, że w poznaniu go pomagają nam niekiedy wyłącznie filmy dokumentalne, reportaże, wiadomości z drugiej ręki. Wielu z nas fascynują tamtejsze obrzędy, tradycje, życie codzienne plemion. Jednak nie możemy zapominać, że obok tych cudownych, fascynujących i niezwykle inspirujących rzeczy, czają się wojny, walki, konflikty.

Byłoby fantastycznie, gdyby istniały teleporty, prawda? Moglibyśmy na własne oczy zobaczyć, popularne tańce wokół ogniska. Dotknąć tych niecodziennych ozdób i ubrań, które noszą poszczególne plemiona. Spróbować ich potraw. Ciekawe jest, że wśród wielu plemion, nadal bardzo popularna jest poligamia, czyli wielożeństwo. Zamieszkujący tam ludzie są bardzo inspirujący. Żyją w zgodzie z naturą i zupełnie nie przeszkadza im brak nowoczesności, cywilizacji, wszędobylskiego internetu, prądu i ogólnie pojętej wygody. Wystarczy im natura i bliscy.

Przykładem państwa, którym zawładnęła wojna domowa, jest Federalna Republika Nigerii w Afryce Zachodniej, nad zatoką Gwinejską. Pięknie wydane, kolorowe czasopisma niestety najczęściej podają jedynie te informacje, które każdy z nas chciałby usłyszeć. Barwne postaci, odświętnie ubrane. Potrawy, o których nigdy nie słyszeliśmy, metody naturalnej pielęgnacji działające w sposób cudowny na naszą skórę. Należy jednak pamiętać, że każdy medal ma dwie strony. Niestety mało kto przedstawia nam tę gorszą, mroczniejszą, bardziej odrażającą.

W krajach afrykańskich, oprócz długowiecznych tradycji panują również zwyczaje tak okrutne, że nasza wyobraźnia może nie być w stanie sobie z nimi poradzić. Oprócz polowań, potraw z manioku i kukurydzy czai się młodociana prostytucja. Wiek tych dziewcząt jest szokujący dla Europejczyków. W Afryce, mimo medycyny niekonwencjonalnej, wymagane są także szpitale, które są niezbędne. Jednak warunki, jakie w nich panują, są wprost niehumanitarne, odrzucające, przykre. Chorzy ludzie muszą zmagać się z dodatkowymi zagrożeniami ze strony braku odpowiedniej opieki lekarskiej, na którą biedne państwa, plemiona nie mogą sobie pozwolić. Oczywiście, coraz częściej wysyłane są specjalne grupy wspomagające, jednak niemożliwością jest dotarcie do każdej takiej placówki. Dodatkową przeszkodą jest również odmowa współpracy, niekiedy odrzucanie darowanej pomocy. Pomimo XXI wieku i znacznej wiedzy na temat wszelkich chorób w Europie, w krajach Afrykańskich ta świadomość jest porażająco niska. Bardzo mała grupa osób fascynujących się kulturą tego kontynentu wie, jak ogromny jest wzrost liczby zachorowań na takie choroby jak AIDS. Wynikają one z braku niewystarczającej i nieprofesjonalnej wiedzy i świadomości.

Afryka to pełen cudowności kontynent. Zarówno te dobre, jak i złe jego cechy, przedstawia nam Jadwiga Wojtczak-Jarosz. Autorka książek „Kobiety Afryki – obyczaje, tradycje, obrzędy, rytuały”. Są to fascynujące publikacje, przepełnione wiedzą i odsłaniające najskrytsze tajemnice Afryki.

Kobiety Afryki – obyczaje, tradycje, obrzędy, rytuały

Kobiety Afryki – obyczaje, tradycje, obrzędy, rytuały” cz. 2